TAVADA BÜTÇE
ALİAĞA HABER/ ALFA TİVİ/ GÜNAYDIN EGE GAZETESİ / ‘’2012 Yılı Merkezi Yönetim Bütçe Kanunu Tasarısı, TBMM Plan ve Bütçe Komisyonu'ndan geçti. 2012 Yılı Bütçe Kanunu Tasarısı'nın görüşmeleri, 26 Ekim'de Maliye Bakanı Mehmet Şimşek'in sunumuyla başlamıştı. Komisyondaki görüşmeler toplam 16 gün sürdü.
Görüşmede 'asgari ücretin vergiden muaf tutulmasına' ilişkin CHP'nin verdiği önerge kabul edilmedi. Çalışanlara ve emeklilere yönelik hiçbir iyileştirme yok.
2012 Yılı Bütçe Kanunu Tasarısı'nın kabulü, yemekle kutlandı.Bütçe görüşmelerinin sona ermesinin ardından Maliye Bakanı Mehmet Şimşek, bazı milletvekilleri, bürokratlar ve Anayasa Komisyonu çalışanları ile Dikmen Vadisi'ndeki Meşhur Tavacı Recep Usta'da akşam yemeğinde bir araya geldi.’’
Neyi kutladılar dersiniz?
Türkiye'nin 2012 yılında bütçe giderleri 350.948 milyar, bütçe gelirleri 329.8 milyar, bütçe açığı 21.103 milyar, faiz dışı fazlanın ise 29.146 milyar lira olması öngörüldü.
2012 bütçesinden eğitime ayrılan paya bakalım mesela;
2011 yılında MEB bütçesi, GSYH’nin %2,81’ine ve merkezi bütçenin %10,92’sine karşılık gelirken, 2012 yılında milli gelirin %2,75’ini ve merkezi bütçenin %11,1’ini oluşturmaktadır. Bu rakamlara göre genel bütçeden eğitime ayrılan pay artırılmış gibi görünse de, ulusal gelirden ayrılan pay düşmüştür. Bu haliyle Türkiye, 2012 yılında da milli eğitime ayırdığı bütçe açısından OECD ülkelerinin gerisinde kalmış, eğitime en az pay ayıran ülkeler arasında yer almaktan kendini kurtaramamıştır.
Bu, şu demektir ; Eğitim özelleşmeye hızla devam edecek, velilere binen yük artacaktır. Okullar işletme, öğrenciler müşteri olarak görülecektir. Eğitimin yükü, velilerin ve hayırsever vatandaşların sırtına yüklenecektir. Okullara yeterli ödenek ayrılmadığı için eğitim harcamalarının önemli bir kısmı çeşitli kalemler altında velilerden alınacak, eğitimin yükü veliye yıkılacaktır.
Eğitime yeterli bütçe ayrılmaması sonucu, eğitim kurumları birer “Ticarethane”ye, okul müdürleri “Tüccar”a, öğrenci velisi ise "müşteri" durumuna dönüştürülmektedir.
Sağlıkta da durum çok değişmiyor. Paran yoksa hasta olma..! Muayene ücretleri, katkı payları, ilaç katılım bedelleri “müşteri” olarak görülen hastaya yüklenmeye devam edecektir.
Tüccar devlet modelini benimsemiş olan 61. AKP hükümeti, bundan önce 9 bütçe kanunu geçirmişti. 2012 bütçesi AKP döneminin 10. bütçesidir. Bundan önceki 9 undan çok da farkı olmayan bütçe, vergi ve özelleştirme gelirlerinden oluşmakta.
Söz konusu 9 Bütçede ;
- Halkın yaşam standartlarında iyileşme olmadı.
- İşsizlere iş bulunamadı
- Çalışanların ve emeklilerin ekonomik durumu düzelmedi.
- Gençlerin umudu artmadı.
- Üreticiler ve çiftçiler daha da yoksullaştı.
- Toplumun sağlık sorunu çözülemedi. Sağlık parayla alınıp satılabilir oldu.
- Emekliler yoksulluktan kurtulamadı. Emeklilerin %72’si yoksulluk sınırının altında 650-700 TL maaş alıyor.
Bunun yanısıra AKP döneminde;
- Zenginlerle yoksulların arasındaki fark bu dönemde 8.5 kat arttı.
- Avrupa’nın en pahalı benzinini biz kullanıyoruz.
- EN pahalı iletişimi biz sağlıyoruz.
- AKP, sermaye açısından tutarlı bir politika izliyor, sermayenin çıkarlarına hizmet ediyor. AKP yeniden iktidar olduğu günden bugüne, emekçiler üzerinde otoriter olmaya çalışırken, sermaye karşısında özgürlükçü olmaya devam ediyor.
AKP döneminde hazırlanan 10. bütçede de Asgari Ücretin vergi dışı bırakılması önergesi reddedilmiştir. Kamu çalışanlarının ücret artışı ve emeklilere yapılacak ücret artışı enflasyonun altında ve yeterli düzeyde olmazken, işsizliğin azaltılması ve istihdamın artırılması yönünden tedbirler de bulunmamaktadır.
Peki neyi kutladı bu bakan ve milletvekilleri..?
Yorumu sizlere bırakıyorum. Bizler örgütsüzüz ya da yeterli örgütlenmeye sahip değiliz. Yaşadığımız sıkıntıların kaynağında “örgütsüz bir toplum” oluşumuz yatmaktadır.
Bizler, hak aramanın yaşı yoktur diyerek EMEKLİ-SEN’de örgütlendik. Örgütlülüğümüzü hızla büyütmek zorundayız..!
-Türkiye’de Emeklilere İnsanca yaşanacak bir maaş verilmiyor, çünkü hükümet kaynak yok diyor. Ancak aynı hükümet, bu ülkenin kaymağını yiyen sermayeye teşvik verirken kaynak sıkıntısı çekmiyor.
-Bu ülkede, açlık sınırı 903 TL, yoksulluk sınırı ise 2940 TL. Ancak milyonlarca emekli, açlık sınırı altında aylık alıyor. Emeklilerin yoksulluğunu giderecek intibak yasası bir türlü çıkarılmıyor.
-Sosyal devletin herkese eşit ve ücretsiz vermesi gereken sağlık hakkı, piyasanın insafına terk edildi. Artık hastanelerde “muayene ücreti, katılım/katkı payı, ek ödeme, ilaç parası” adı altında cebimizden onlarca paralar ödüyoruz. Hastaneler sınıflandırıldı dolayısıyla ödeme gücümüzün yettiği hastaneye gidebiliyoruz.
Bütün bunları yaşamamıza yol açan ekonomik ve sosyal politikaların uygulayıcısı iktidarlar, elbette örgütlü olmamızı istemezler. Çünkü mevcut iktidar da dâhil, bugüne kadar ülkeyi yöneten tüm iktidarlar, Türkiye toplumunun “örgütsüzlüğü”nden yararlandılar ve ülkemiz insanının emeğini, uluslararası sermayeye peşkeş çeken ekonomik programları uygulayıp, kaynakları yerli ve yabancı sermayeye peşkeş çektiler. Emekli arkadaş ; geçmiş emeğimiz onurumuzdur, onurumuza sahip çıkıyor ve boğun eğmeden yolumuza devam ediyoruz. Sende aramıza katılarak, mücadelemize omuz vermelisin. Çünkü sen yoksan bir eksiğiz, haydi örgütlenmeye, haydi Emekli-Sen’e üye olmaya.
Unutma; ‘’Örgütlü bir halkı hiçbir kuvvet yenemez.’’
Tavada Pişen Bize de Düşer mi..? Ne dersiniz?
Hasan KARAŞAHİN
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.